Virtuele vereenvoudiging

Flavie twittert niet meer. Oké. Misschien had ik dat eerst even moeten aankondigen – uit beleefdheid of zo – maar mijn beslissing was gemaakt en ik was/ben daar blij mee. Stel je voor dat iemand zou zeggen doe het niet. Dan zou ik beginnen twijfelen. Of erger nog, stel je voor dat niemand zou zeggen doe het niet. Dan zou ik pas echt beginnen te twijfelen. Dus deed ik het cold turkey. Ik stopte zo plots dat ik zelfs vergeten ben om een lijstje bij te houden van wie ik terug zou oppikken met mijn andere account.

Ik had er twee, remember? Flavie om ‘mijn goesting te doen’ en een publieke. Plus de blogs. Ik heb amper tijd om één blog in gang houden, laat staan drie. Daar wilde ik al lang in snoeien, daar schreef ik al eerder iets over. Het werd de hoogste tijd voor wat virtuele vereenvoudiging, vond ik. Kiezen dus.

Aangezien ik op mijn real-person-account gevolgd wordt door enkele real-life-peoples, wilde ik die niet deleten. Dus: delete Flavie en metamorfose op de andere account. Daar kabbel ik rustig verder. Ik hoop alleen dat ik op niemand zijn tenen heb getrapt. Want het was natuurlijk wel één grote ‘unfollow all’, terwijl ik velen nog steeds volg, zonder dat ze het weten. Da’s wel raar eilijk. Och ja, en de blogs dat zien we wel.

Minitreinenbeurs

Met twee jongens naar de Modelspoorexpo gaan en dan zeggen dat ze nergens mogen aankomen. Het lijkt wreed, maar het gaat wonderwel goed! De meeste standjes hebben van die hekken voor hun gerief staan. En waar ze dat niet hebben, houden ze hun handen superflink op hun rug. Als voorbeeldige zonen. Ahum.

 

Appelsiensap

Viktor zegde gisteren zijn allereerste versje op! Dat over die appelsien, maar dan net iets anders.

Appelsiensap
Laat u zien
Pas maar op
Of ik eet u op!
HAM!

Ondertussen heeft hij het sap laten vallen en zegt hij het helemaal juist. Hij apetrots en ik natuurlijk ook. Gelijk gewoonlijk.

De letter ‘p’ – pronunciation

Het eerste leerjaar. Het is een ervaring. Alle letters van het alfabet leren en ze dan ook nog eens in woordjes zetten. ‘Nonsens’-woorden lezen zodat ze niet raden wat er staat. Zo kunnen ze met de letters die ze tot nu toe kennen aap, uil en look vormen, maar ook bijvoorbeeld luim, kal en mook. De laatste letter die ze geleerd hebben, is de ‘p’. Bij het inoefenen ervan, blaasde Casper altijd de lettertjes van de tafel. Deed me denken aan die scene uit Friends met die overarticulerende en spugende acteur. Vond ik hi-la-risch.

Bol en Swik

Onze kindjes kijken natuurlijk ook al eens graag televisie. Soms is dat wreed gemakkelijk! Op dit moment gaat Viktor compleet, volledig en totaal uit zijn dak als hij Bol en Smik ziet. Of hoort. Of als hij nog maar denkt dat hij ze hoort. Hij spreekt het zelf uit als ‘Bol en Swik’. Over al die televisieprogramma’s wil ik ook wel een overzichtje maken voor later. Casper is deze fase natuurlijk al laaang voorbij. Hij kijkt graag naar Beyblade en … SOS Piet! Persoonlijk verkies ik de Jeroen, maar de Piet brengt wel wat meer ‘swung’ in de zaak dus ik begrijp dat hij hem verkiest. En nu heb ik eindelijk een excuus om er ook naar te kijken. Op zondag kijk ik samen met mijn Grootste Zoon naar SOS Piet. Supergezellig.

Hieronder een streepje ‘Bol en Swik’. Enjoy! 😉

Woordjes enzo

Ooit ga ik ze eens allemaal achter mekaar plakken. En dan klets ik die van Casper er meteen ook bij. Die staan nu in een schriftje neergepend. Iets charmanter dan een blog, maar minder praktisch.

een jefke = petit gervaiske (viktor, 2 jaar 9 maanden)
ajoon = gewoon (viktor, 2 jaar 9 maanden)
patter = casper (viktor, 2 jaar 9 maanden, hij zegt het nog steeds)
titor = viktor (viktor, 2 jaar 9 maanden)
één donuts, twee donutsen (den bompa, 70 jaar)

Bijna!

Eerst een korte situatieschets. Een schoolavond in september. De Man staat met de late, dus ik ben alleen met de Zonen. Ik doe Viktor in bad en in bed, terwijl Casper nog wat TV kijkt. Als ik terug beneden kom, hebben we het volgende gesprek:

Casper: Mama, waar bleef jij zo lang?
Ik: Ik heb Viktor in bad en in bed gedaan. Had ik toch verteld?
Casper: *zeer verontwaardigd en zelfs een beetje boos* Seg mama, ik was mij wel bijna aan het vervelen hé!

todo #563 – ons kat

We hebben nieuwe lampen voor boven de eettafel. En ze geven mooooi licht. Ik zag ons kat daar zitten, plantenetend in dat mooooie licht en in plaats van direct mijn fototoestel te nemen, heb ik eerst nog wat staan kijken. Fout natuurlijk. Want even later was hij weg. Anders had ik misschien wel een schérp beeld kunnen maken. Dit mag daarom bij op mijn eindeloze todo-lijst.

#563: foto’s nemen van de plantenetende kat in het mooie licht van onze nieuwe lampen.

Verlof. Just in time.

Wat ben ik een ramp in het schrijven van teksten. Nu heb ik net 2 postjes gedaan op mijn werkblog en ik kreeg er amper een letter bijgeschreven. Echt wel hoog tijd dat het vakantie is!

Het is lang geleden dat ik nog eens over problemen blogde. Wel, ik ga dat nu nog eens doen. Ik wil te veel dingen doen die eigenlijk bijzaak zijn! Bloggen. Niet één blog, neenee, Flavie wil er drie! Twitteren. Niet één account, neenee, Flavie wil er twee! Dan zijn er ook nog al die blogs die ik wil lezen. De mamablogs, de niet-mamablogs, blogs over grafische vormgeving, over fotografie, … Veel te veel. Ik weet echt niet hoe sommigen dat allemaal gedaan krijgen. Want natuurlijk komen Man en Kinders op de eerste plaats. Laat daar geen twijfel over bestaan. Daarbij komen nog de Job, het Huishouden, de Familie, de Vrienden, de Hond, de Kat, de Afwerking van het Huis en de Tuin, en niet te vergeten Mezelf. Niet noodzakelijk in die volgorde.

Soit. Eerst vier weken verlof en dan zien we wel waar ik in moet/wil/kan snoeien.

Het is op!

Die ochtend aan de ontbijttafel.

Ik: “Fikske, nu ben ik het beu. Mijn geduld is op.”
Jimmy: *lichtjes in paniek* “Wat is er op mama, wat is er op?”
Ik: *zeer geïrriteerd* “Mijn GEDULD is op!”
Jimmy: *volledig gerustgesteld* “Ah. Ik dacht de choco.”